Κάποτε γνώρισα έναν άνθρωπο που έμοιαζε με τσαλαπετεινό
Όχι εξωτερικά, απλά είχε πάντα ψηλά το λοφίο της φαντασίας του και πετούσε περήφανος γι'αλλους ουρανούς
Μια μέρα, λοιπόν, μου είπε:

Φυλάξου απ'αυτούς που με τη θλίψη τους γυρεύουν να βρουν τα όνειρά σου, φυλάξου απ'αυτούς που σε κρατάν σοβαρό
Φυλάξου απ'αυτούς που με το μίσος τους παλεύουνε να κόψουν τα άσπρα φτερά σου, φυλάξου απ'αυτούς που σε περνάν για τρελό

Επειδή χαμογελάς κι εσύ ρωτάς: Ρε φίλε τι κοιτάς?
κάποιον που στραβώνει όταν εσύ καλοπερνάς
Μη τους μιλάς μη τους απαντάς, φτάνει να θυμάσαι ότι όπου και να πας

Είναι ωραίο να γελάς

Ακόμα κι όταν είσαι ένα στάδιο πριν την τρέλα
ακόμα κι όταν χάσεις ό,τι έχεις χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάς

Αυτή ήταν η μοναδική βασική αρχή του φτερωτού μας φίλου και είχε ένα μεγάλο σχέδιο για να τη μεταδώσει και στους υπόλοιπους ανθρώπους
Μου είχε πει πως ήθελε να βάλει καθρέφτες σε όλα τα πεζοδρόμια για να βλέπει ο κόσμος ουρανό

Κοιτάξου σ'έναν καθρέφτη και αντίκρυσε την πιο κρυμμένη χαρά σου, κοιτάξου σ'ένα μεγάλο φωτεινό ουρανό
Κοιτάξου σ'ένα είδωλο που μοιάζει με αυτά που θες να λες τα ιδανικά σου, κοιτάξου σ'ένα γυαλί σαν κι αυτό

Που μοιάζει με ουρανό κοντά άμα πας και όταν το κοιτάς λιγάκι πιο προσεκτικά εκεί αναζητάς τη μυρωδιά, τη γλύκα της χαράς, την ομορφιά της γερασμένης σου καρδιάς

Είναι ωραίο να γελάς

Ακόμα κι όταν γίνεις παρελθόν για μια κοπέλα
ακόμα κι όταν χάσεις κάθε ελπίδα χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάς

Όσο για τον μικρό τσαλαπετεινό, αυτόν δεν τον ξαναείδα ποτέ
Έμαθα όμως πως η ζωή δεν είναι η γη που πατάμε, είναι ένας μπλε κόσμος
Οι εμπειρίες μας, τα σύννεφα του κι εμείς μικρά πουλιά με λοφία που πετάμε ανάμεσα τους

Κι αν κάπου κάπου η ζωή σου κάνει καμιά γκέλα
μη δίνεις σημασία απλά χαμογελά γιατί

Είναι ωραίο να γελάς

Ακόμα κι όταν είσαι ένα στάδιο πριν την τρέλα
ακόμα κι όταν χάσεις ό,τι έχεις χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάς