Όταν δεν ήτανε κοντά κανένας για ν’ ακούσει
Απ’ τη μια μεριά του δρόμου βλέπεις μόνο έναν τοίχο
Κι απ’ την άλλη ένα ποτάμι που κυλάει δίχως ήχο
Και στη μέση αυτός ο δρόμος
Που τα βήματά σου φέρνει ως εδώ

Έχουν μάθει πια τα μάτια τις μεγάλες αποστάσεις
Τα κρατάω κλειστά για σένα, φίλησέ με μη διστάσεις
Έστω ας βρέξει αν δεν έρθεις
Για να δω τι γεύση έχει ο ουρανός

Πες μου ναι
Πες μου ναι

Στο βορρά η μαύρη τίγρης καβαλάει το χειμώνα
Κι απ’ την άλλη η αλμύρα από το δικό σου σώμα
Και το πλήθος μες στο πλήθος
Ξεκομμένο απ’ το πλήθος, σιωπηλό
Τόσο δρόμο, δε θυμάμαι
Να σ’ αγγίξω θέλω, όχι να σε δω

Πες μου ναι
Πες μου ναι