Mια πόλη μουντή
που όνειρα κλέβει
σαν πέφτει η βροχή χορεύει
αχνιζει ζεστός καφές με καννέλα
κι είναι ανοιχτη η ομπρελλα.

Και συ μοναχός
για παντα εκτός
να μένεις δεμένος
στο παράθυρο βουβός
κοιτάς συνεχώς
κι ας είσαι τυφλός
αυτο που πληγώνει
είναι οι μέρες δίχως φως.

Γι'άλλους είναι αργά
κάποιοι προλαβαίνουν
λάθη στην καρδιά συμβαίνουν
Αυτη η εποχή
σου φέρνει αναμνήσεις
μα εσύ ζητάς τις λύσεις.

Ξανα μοναχός
για παντα εκτός
να μένεις δεμένος
στο παράθυρο βουβός
κοιτάς συνεχώς
κι ας είσαι τυφλός
αυτο που πληγώνει
είναι οι μέρες δίχως φως.