Στης καρδιάς μου το πηγάδι έχει πέσει ένα χάδι
που `ναι παραστρατημένο σαν πουλί κυνηγημένο.
Η φωτιά του μεγαλώνει κι η αλήθεια του φουντώνει
βγάζει ρίζες και ριζώνει μα κανείς δεν το ζυγώνει.

Μια το βρίσκω, μια το χάνω, την πληγή μου πώς θα γιάνω.
( αχ, τι βάσανο μεγάλο )
μέσα στο βαθύ πηγάδι πού να κρύβεται το χάδι.

Κατεβαίνω στο πηγάδι μα είναι πίσσα στο σκοτάδι
κι όταν κάνω να μιλήσω η φωνή γυρίζει πίσω.
Η ηχώ μου απαντάει μα εκείνο δε μιλάει
κι απ’ του πηγαδιού το χείλος με κοιτάει σα να `ταν φίλος.

Κρύβεται στα όνειρά μου κι αγοράζει την καρδιά μου,
κάνει κόμπο το πηγάδι, νύχτα μέρα, πρωί και βράδυ.