Δώρο μου μου `στειλε η μοίρα
στο γιαλό να κάνω γύρα
τρύπια βάρκα μες στο κύμα με δυο χάρτινα πανιά,
τρύπια βάρκα κι ελπίδα, με σπασμένα τα κουπιά.
Χάνομαι, χάνομαι, χάνομαι και τι θα γίνω
αδερφό, αδερφό, ψάχνω αδερφό και φίλο
Αμάν, αμάν, αμάν στάχτη γίνομαι και σβήνω
Αμάν, αμάν, αμάν, τι θα γίνω…;
-
Κι αν η τύχη δε με θέλει κι είν’ η βάρκα μου κουρέλι,
στη στεριά δένω μονάχος κι αγναντεύω στ’ ανοιχτά
έκανα κρασί το κύμα και τη λύπη μου χαρά!
Τίποτα, τίποτα, τίποτα πια δεν ζητάω
κι ότι έ- κι ότι έχω το κερνάω!
Αμάν, αμάν και στη μοίρα σαν πεθάνω
Αμάν, αμάν, τρύπια βάρκα θα χρωστάω…