Στέκομαι εδώ στη γέφυρα
και βλέπω το ποτάμι,
όπως ποτάμι είναι η ζωή
που όλα τα παρασέρνει.

Σε σβήνω στο τσιγάρο μου
κι ανάβει η αλήθεια,
χιλιάδες μάτια με κοιτούν
σαν πλοίο που όλο γέρνει.

Να `ξερα πού θα με πάει,
ποιο ποτάμι μ’ αγαπάει,
Άραχθος ή Αχέροντας,
πού ξημερώνει ο έρωτας.

Συννέφιασε η μέρα μου
μα ο ήλιος μου γελάει,
τραγουδισμένα όνειρα
σε τόπους σκοτεινούς.

Ανάθεμα τη σκέψη μου,
ποιος έρωτας τη μεθάει
κι απάνω στο μεθίσι του
χορεύει πάλι ο νους.

Να `ξερα πού θα με πάει...

Άραχθος ή Αχέροντας,
πού να πεθαίνει ο έρωτας.
Άραχθος ή Αχέροντας
πού να γεννιέται ο έρωτας.