Φύτεψα στον κήπο μια ροδιά
να'ρχονται τη νύχτα τα πουλιά
ρόδι για να παίρνουν
την άνοιξη να φέρνουν

Ήρθαν κότσιφες και πελαργοί
τρυγόνια και χρυσαετοί
μα της γειτονιάς την καρδερίνα
ποτέ μου δεν την είδα

Πες μου μικρή μου καρδερίνα
και θέλω να'σαι ειλικρινής
γιατί δε σ’ αφήνει η κυρά σου
στον κήπο μου να'ρθεις;

Δε θα στο πω, δε θα στο πω
με έβαλε να ορκιστώ
μα αν διώξεις τ'άλλα τα πουλιά
στον κήπο σου θα φτιάξω μια φωλιά

Μικρή μου καρδερίνα, τι είναι αυτό που μου ζητάς
απ'τον κήπο μου να διώξω του κόσμου τα πουλιά;
δε με αφήνει η ροδιά
και τα παιδιά της γειτονιάς

Πες στη ροδιά για να χαρεί
πως θα'ρθουν χίλιοι δυο γνωστοί
τα ρόδια να μαζέψουν
το χώμα της να θρέψουν
και την πρώτη νύχτα που θα'ρθω
αγάπη απ'την κυρά μου θα χρωστώ

Πίστεψα την καρδερίνα
κι έκοψα του κήπου όλα τα κρίνα
έβαλα σύρμα στη ροδιά
να μην πλησιάζουν τα πουλιά

Έμεινα ξάγρυπνος επτά ημέρες
την καρδερίνα να καρτερώ
κι άκουσα το χλωμό φεγγάρι
να μου λέει απ'τον ουρανό

Είναι κρίμα, είναι κρίμα
να καρτεράς την καρδερίνα
δεν τη βλέπεις τη ροδιά
που μαραζώνει μοναχιά;

Πλησιάζω τότε τη ροδιά
μα δε μου ρίχνει μια ματιά
τα φύλλα έπεφταν στο χώμα
το δάκρυ κυλάει ακόμα...