Βλέπω τριγύρω μου φωτιές, χωριά να ερημώνουν
κι από το χώμα που πατώ αγκάθια να φυτρώνουν.
Ακούω παιδιά να τραγουδούν με μάτια λυπημένα
και να κρατούν λογαριασμό τα χρόνια τα χαμένα.

Καρδιά μου ρίξε δυο φωτιές να τις γυρνώ σαν κέρμα
κορώνα, γράμματα η ζωή μια αλήθεια και μια ψέμα.
Καρδιά μου ρίξε το κρασί τη λύπη μου να σβήσω,
αυτά που έμαθα να ζω, να μην τα λησμονήσω.

Νιώθω να έρχονται κοντά και μου ζητούν να πάψω
να τραγουδώ για όλα αυτά που με έκαναν να κλάψω,
ν’ ακούω πάλι τα παιδιά νταούλια να βαράνε
και να κρατούν λογαριασμό τα χρόνια που βαστάνε.