Όλοι έχουμε ζήσει στο ίδιο βαγόνι,
στο ίδιο βαγόνι, κάποια Κυριακή.
Ψάχνουμε κορμί που να κυλάει στο σεντόνι,
να κυλάει στο σεντόνι και στο μαζί.

Έχουμε αυταπάτες και γυρνάμε τις πλάτες,
ναι, γυρνάμε τις πλάτες η αλήθεια μη φανεί.
Σ’ ό,τι μας κοστίζει πάντα κάτι θ’ αγγίζει,
κάτι θ’ αγγίζει κι ας έχει πια χαθεί.

Μα εσύ το βρήκες όπως το βρήκες
μα δεν το λες
πως μοιάζουν οι αγάπες λαθρεπιβάτες
σε λάθος διαδρομές

Όλοι έχουμε μάθει σε κάτι κοινό,
σε κάτι κοινό κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό.
Όλοι κουβαλάμε έναν έρωτα χρόνια,
μυρωδιά από κολώνια, φόβο ανησυχητικό.

Μόνιμα συγκρίνουμε, πάντα θα κρίνουμε,
πάντα θα κρίνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Δικό μας το χέρι που του `χει στήσει καρτέρι,
τι του χει στήσει για να κάνει το κακό.