Του κόσμου αυτού την ομορφιά αχ να τη ζωγραφίσω
Μ’ ένα χαμόγελο γλυκό τ’ αστέρια να φωτίσω
Κι αν δεν τη ξέρω τη χαρά απ’ έξω κι από μέσα
Της έριξα νερομπογιά κι έγινε πριγκιπέσσα.

Γαλάζιο και πορτοκαλί είναι τα χρώματά μου
Κάποτε χάθηκαν θαρρώ μα γύρισαν κοντά μου
Έφτιαξα φύλλα και κλαδιά και δυο χιλιάδες δέντρα
Τα είδα να ριζώνουνε δίχως νερό στην πέτρα.

Δεν ξέρω τι θα πει βροχή μα ξέρω πως θα βρέξει
Και το λουλούδι που αγαπώ στην ερημιά θ’ αντέξει
Κοίτα το ηλιοβασίλεμα απ’ το παράθυρό σου
Κι απόψε σίγουρα θα βγει αλήθεια τ’ όνειρό σου.

Του κόσμου αυτού την ομορφιά θα σου την τραγουδήσω
Κι από του ήλιου τη χαρά θα ζεσταθώ να ζήσω
Γιατί μ’ αρέσει η ζωή άμα γελά και τρέχει
Γι αυτό χορεύω δίπλα της μαζί της για να μ έχει