Είχα ένα όνειρο μικρό, πολύ μικρή
Που το κοίμιζα ζεστό στο μαξιλάρι
Που το ημέρευα στον ύπνο το βαθύ
Με το γάλα του γλυκά μες το σκοτάδι
Να έχω έναν άνθρωπο μεγάλο σαν βουνό
Να έχω έναν άνθρωπο σαν γίνομαι μεγάλη
Μα ήταν όνειρο μικρό πολύ μικρό
Και μου κυλούσε απ’ τα χέρια σαν νερό

Τώρα τα όνειρα ξυπνήσαν ξαφνικά
Βγήκαν στο δρόμο κι είναι μέρα μεσημέρι
Τώρα τα όνειρα γυρνάνε απ’ τη δουλειά
Και βρίσκουν χέρι στο δικό σου πάντα χέρι
Τ όνειρα μου ζωντανά, αληθινά.

Είχα ένα όνειρο μικρό, πολύ μικρή
Ήρωα μου να το πω ή πρίγκιπά μου
Χιλιάδες πρόσωπα που ήτανε εσύ
Ή όπως σ’ είδα στα κλειστά τα βλέφαρα μου
Να με πηγαίνεις ως την άκρη του γιαλού
Να με γυρίζεις ως τη μέση της κουζίνας
Να είσαι το σύνορο του εδώ και του αλλού
Ο μονομάχος του ουρανού και του εφικτού

Τώρα τα όνειρα ξυπνήσαν ξαφνικά
Βγήκαν στο δρόμο κι είναι μέρα μεσημέρι
Τώρα τα όνειρα γυρνάνε απ’ τη δουλειά
Και βρίσκουν χέρι στο δικό σου πάντα χέρι
Τα όνειρα μου ζωντανά, αληθινά.