Στον ήλιο σου γεννήθηκα κόσμε, κόσμε
τη νύχτα σου φοβήθηκα κόσμε, κόσμε
Κι όλα τα πάθη σου περνώ κι ακόμα ξένος σε γυρνώ, κόσμε κόσμε

Έχεις σοκάκια και στενά, κόσμε, κόσμε
Έρωτες, θάλασσες, βουνά, κόσμε, κόσμε
Κι όποιος σε πίστεψε ξανά μονάχος του στο πουθενά, κόσμε κόσμε

Κι εσύ σκυμμένος λογιστής
Τους λογισμούς σου αλλάζεις
Κι απ’ τα θολά σου τα γυαλιά
Ασπρόμαυρα κοιτάζεις

Δε δίνεις ούτε τα μισά, κόσμε, κόσμε
Απ’ όσα λάμπουν για χρυσά, κόσμε, κόσμε
Στη χορτασμένη σου εποχή ούτε δυο ψίχουλα ψυχή, κόσμε, κόσμε

Τη μάντρα σου περάσανε, κόσμε, κόσμε
Στον άλλο κόσμο φτάσανε, κόσμε, κόσμε
Άλλοι κρασί μετάλαβαν και άλλοι δεν κατάλαβαν...