Πώς το έχεις δει, θα φεύγεις
και θα χάνεσαι έτσι απλά
με μια σχεδία στ’ ανοιχτά;

Πώς παρατάς το όνειρό μου
που άβατο ήταν πριν φανείς
απάντηση εσύ μιας προσευχής.

Κι αν προσπερνάς
μάταια απ’ τη μνήμη θα ζητάς
να ξεγραφτεί
ό,τι βαθιά έχει χαραχτεί.

Είσαι φωτιά
κι εγώ έχω κέρινα φτερά
είσαι πνοή
στ’ άψυχα έδωσες ζωή
είσαι φωτιά
μα εγώ έχω κέρινα φτερά.

Πώς το έχεις δει, μωρό μου
και ποιος σου το `πε ότι μπορείς
με μια λεηλασία να υποχωρείς.

Προσπάθησα τόσο να σου δώσω
πυξίδα μες στο πουθενά
από τα λίγα, που είχα, τα πιο πολλά.

Κι αν προσπερνάς
μάταια απ’ τη μνήμη θα ζητάς
να ξεγραφτεί
ό,τι βαθιά έχει χαραχτεί.

Είσαι φωτιά
κι εγώ έχω κέρινα φτερά
είσαι πνοή
στ’ άψυχα έδωσες ζωή
μα είσαι φωτιά
κι εγώ έχω κέρινα φτερά.