Σου έφερα ένα φόρεμα,
πρέπει να σου πηγαίνει,
σαν δυο σταγόνες μοιάζατε,
με την συχωρεμένη.

Αυτή δεν το χρειάζεται,
εκεί που είναι τώρα,
κανείς εκεί δεν νοιάζεται,
για λούσα και για δώρα.

Το πήρα σε καλή τιμή,
γιατί είχε ξεθωριάσει,
βλέπεις μέσα στο φέρετρο,
το χρώμα του είχε χάσει.

Τέτοιο ύφασμα δεν βρίσκεται,
στα πιο καλά ραφεία,
θα το φοράς και θα φυσάς,
μες στα νεκροταφεία.

Το φόρεμα είναι όνειρο,
μοδάτο και χαρμόσυνο,
γι’ αυτό τραπέζι έκλεισα,
σε ένα καλό μνημόσυνο.

Θα βγούμε να ξεχάσουμε,
του χάρου τα σημάδια,
γλέντι με άφθονο κονιάκ,
καφέ και παξιμάδια.