Κλειστός λαβύρινθος στον τοίχο
φτιαγμένος χρόνια, θα μου πεις
εκπέμπει sos χωρίς τον ήχο,
δε θες να βγεις, μα ούτε να μπεις.

Πιο κει ασπρόμαυρες φιγούρες
Λίληθ και Εύα αντικριστά,
μονάχη μέσα στις γκραβούρες
σου τραγουδώ ψιθυριστά.

Αγκάλιασέ με, μη διστάζεις
αγκάλιασέ με δυνατά
δεν ξέρω γι’ αύριο, μη μου τάζεις,
άγνωστο σκίτσο το μετά.

Ζητάς το χάδι μου, το έχεις
μικραίνει ο κόσμος μια σταλιά,
ξεχνάς τα σχέδια και τρέχεις
ν’ αποτυπώσεις μια αγκαλιά.

Μα εγώ θα φτιάξω μια ιστορία,
θα βάλω χρώμα και φιλί
στα σκίτσα σου, ακόμα μία
φιγούρα, όχι πια δειλή.

Αγκάλιασέ με, μη διστάζεις.....

Χωρίς ντροπή, χωρίς δεσμεύσεις
λαβύρινθος οι ελιγμοί,
απ’ όλες του έρωτα τις γεύσεις,
δική μας μόνο η στιγμή.