Του μυαλού αυταπάτη φλογερή αντηλιά,
τα φιλιά που δεν πήρα έχουν γίνει θηλιά,
της αγάπης διωγμένος από γη κι ουρανό,
στου ήλιου τα χάδια τους πόνους ξεχνώ.

Σε μια θάλασσα θέλω πάλι να χαθώ,
σε μια θάλασσα με φεγγάρια στο βυθό,
σε μια θάλασσα βάζω αλάτι στις πληγές,
θέλω όνειρα τις αλήθειες μου γυμνές.

Θέλω όνειρα...

Στα συντρίμμια αγρίμια γύρω γύρω φωτιές,
οι κραυγές με τρυπάνε και μου λένε `’ εσύ φταις `',
για όλα του κόσμου τα πικρά δειλινά,
τον κλέφτη, τον φεύτη, το παιδί που πεινά.