Με το δοξάρι μου θα τραγουδήσω,
ό,τι αγάπησα θα τ’ αναστήσω,
χρόνια που χάθηκαν θα φέρω πίσω,
αύριο ίσως θαν’ αργά...

Μ’ ένα τραγούδι μου δρόμους θ’ ανοίξω,
πάνω στα κύματα θα περπατήσω,
ψεύτικε κόσμε μου θα σε κερδίσω,
αύριο ίσως θαν’ αργά...

Ε! ζωή με πόνεσες μα θα σ’ αλλάξω,
μ’ ένα ριζίτικο θα σ’ ανταλλάξω.
Ζωή με πόνεσες μα δε σε κρίνω,
τις καταιγίδες σου πίσω αφήνω.

Μ’ ένα χαμόγελο θα σου μιλήσω,
λόγια που δέθηκαν εγώ θα λύσω,
κράτα τον άανεμο τον πελαγίσιο,
αύριο ίσως θαν’ αργά...

Σε χρόνια δίσεκτα λύτρα θα παίξω,
ψεύτικε κόσμε μου θα σε μαγέψω,
λεύτερος γίνομαι στα σύνορά σου,
αύριο ίσως θαν’ αργά...