Δες πώς μαθαίνεις τελικά
πως η ζωή είναι μια στάλα
κι όλοι οι αφέντες και οι άρχοντες της γης
σε τοποθέτησαν σε γυάλα.

Να μη ξεσπάς, να μη ζητάς
γιατί ο ντουνιάς δε σ’ έχει γι’ άλλα
και σου ρημάξαν πλέον τα φτερά
και την ψυχή σου κάναν χάλια.

Μην περιμένεις να σωθείς
κανένα δε θα έρθει χέρι,
σου τη φυλάξαν φίλοι και γνωστοί
και σου την στήσανε καρτέρι.

Έχε τα μάτια σου ανοιχτά
και μην πολυ- υπολογίζεις,
μονάχος φίλε είσαι στον ντουνιά
και την καρδιά σου τους χαρίζεις.

Κανείς δεν ήταν κανενός,
σταμάτα πια και μη χτυπιέσαι,
σου φόρτωσαν την πλάτη με ενοχές
και από τότε τυραννιεσαι.

Ίσως να `ταν τα πράγματα αλλιώς
μα δε βαριέσαι,
τρέλα σε κέρασε ο ντουνιάς
και σαν το δάκρυ θα φοριέσαι.