Λάσπωσαν τα παπούτσια σου από βροχή και σκόνη,
ίχνη από πατήματα πιστά σ’ ακολουθούν.
Τι κρίμα ό,τι ξεκίναγες ποτέ να μην τελειώνει,
τι κρίμα τόσα βήματα στο χρόνο να σβηστούν.

Σύννεφα που περάσανε οι αγάπες της ζωής σου,
ένα ποτήρι κέρναγες το πλήρωνες διπλό.
Άδικα δεν περπάτησες στους δρόμους της ψυχής σου
κι αν τίποτα δεν κέρδισες κέρδος είναι κι αυτό.

Πνίγηκε ό,τι πίστεψες σε ξένες τρικυμίες,
χάθηκε ό,τι έδωσες σ’ αόριστες στιγμές.
Μια σειρά ανεκπλήρωτες μεγάλες προσδοκίες
το μόνο που περίσσεψε ενθύμιο από το χθες.

Λάσπωσαν τα παπούτσια σου από βροχή και σκόνη...,