Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα πολύτροπον ος μάλα πολλά
πλάγχθη, επεί Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσε
πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα
πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα.

Τραγούδα μούσα μου γλυκό σκοπό,
ψιθύρισέ μου λόγια,
για τον τρανό Οδυσσέα να σας πω
που κάνει δρομολόγια.
Από νησί ξανά σ’ άλλο νησί,
στα πέλαγα πλανιέται,
μα την Ιθάκη πάντα που ζητά,
ποτέ δεν απαρνιέται.
Από θεριό σ’ άλλο θεριό ξανά
κι απ’ το φιλί στον Άδη
και πάλι τώρα ανασταίνεται
με μαγικό μαγνάδι.
'Ομορφη πού `ναι η Κίρκη, η Καλυψώ
η Ναυσικά με τόπι,
όμως καμιά ποτέ δεν τον κρατά
μακριά απ’ την Πηνελόπη.

Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα πολύτροπον
και στα ταξίδια του κάνε με σύντροφο.
Τον άνδρα ψάλε μου που είδε τόπους
πήγε και γνώρισε άλλους ανθρώπους.

Όμηρε, γέρο ποιητή αιώνες βάζεις τώρα
τον Οδυσσέα να λέει στον άνθρωπο προχώρα.
Γιατί τη Σκύλα και τη Χάρυβδη αυτός τις προσπερνάει,
με το μυαλό του σύμμαχο εμπόδια ξεπερνάει.

Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα πολύτροπον
και στα ταξίδια σου κάνε με σύντροφο.
Τον άνδρα ψάλε μου που είδε τόπους,
πήγε και γνώρισε άλλους ανθρώπους.