Κάτω απ’ τη στάχτη όπου χάνεται στο χώμα,
μέσα στη φλόγα που εσένα μου θυμίζει,
είδα ένα αστέρι πέφτοντας να σιγοσβήνει
και μες τα μάτια μου το λίγο φως να αφήνει.

Κι όλο σ’ ακούω στη σιωπή της μουσικής μου
σαν μπαλαρίνα μόνη μέσα στη σκιά
κι όλο σε βλέπω εφιάλτη στα όνειρά μου,
ξυπνάω πάντα με την άδεια μου αγκαλιά.

Είπες πως θα `ρθεις τη ζωή να μου χαρίσεις,
αργοπεθαίνω κι εσύ ακόμη να φανείς,
το ξέρεις είσαι η ελπίδα που μου μένει
μια ελπίδα που το ξέρω θα εξαφανιστεί.

Κι όλο σ’ ακούω στη σιωπή της μουσικής μου......