Είναι στιγμές που η ζωή
σε πνίγει με τη λογική
και μαύρο φόντο έχει
κι άλλες φορές από χαρά
πετά ο πόνος με φτερά
και δείχνει πως αντέχει.

Η λύπη με την αγκαλιά
αλλάζει, γίνεται χαρά,
παιρνει η ζωή μας χρώμα,
όνειρα κάνουμε ξανά
κι όλα θα είναι φωτεινά,
στη μέση του χειμώνα.

Γι’ αυτό ζωή σ’ ακολουθώ,
θα προσπαθήσω να δεχτώ
τις πίκρες που μας έχεις,
με ελπίδα πως μπορεί
να βγάλεις απ’ τη φυλακή
χαρές που δεν αντέχεις.

Η λύπη με την αγκαλιά.....