Εδώ στη γωνία που βρίσκομαι κανένας δε με ξέρει
στάχτες τριγύρω μου παντού κι ο ήλιος να με καίει.
Μέσα σε πρόσωπα πολλά ταυτότητα καμία,
κάπου εδώ στο πουθενά θάβουν την ιστορία.

Δεν ξέρεις, φίλε, πού πατάς και πού πηγαίνεις
πάνω σε χώματα νεκρά πατρίδα μη γυρεύεις.
Ο χρόνος, φίλε μου, κυλά σαν μια σταγόνα μοναχά
και στην τυφλή σου τη ζωή το λίγο φως της κρατά.

Στην άκρη εδώ του πουθενά πρόσωπα σε ξεχνάνε
στην άκρη εδώ του πουθενά, φωνές που σου μιλάνε.
Μαζί σου παίζουνε κρυφά, δεν ξέρω τιν ζητάνε
στην άκρη εδώ του πουθενά, φωνές που σου μιλάνε.