Είμαι ένα ψάρι με πόδια
και φουλάρι καλλιτεχνικό.
Τα βράδια βγαίνω απ’ τον απροσπέλαστο βυθό
και χαζεύω την πόλη.

Βάζω φωνή μήπως μ’ ακούσει κανείς,
μήπως έρθει για παρέα,
η συντροφιά είναι ωραία.

Στέκομαι στην πέτρινη γέφυρα.
Εδώ θ’ αποκαλύψω τα μυστικά μου.
Είναι ευχή να συναντάς και να μοιράζεσαι,
είναι ευχή να διηγούμαι τα όνειρά μου.

Το ξέρω πως η πόλη έχει πολλά να δεις
διστάζω όμως να την αγγίξω
γιατί φοβάμαι να εκτεθώ στην βουή, στον πανικό.
Τα φώτα του δρόμου με ζαλίζουν,
όλα αυτά με εξοργίζουν.