Ήλιο κανείς δε θα χαρεί
αν δεν νιώσει τ’ αγιάζι,
χωρίς την κόλαση να δει
κανένας δεν αγιάζει.

Κι όποιος δε ζει σ’ ένα κελί
στις νίκες κάπου χάνει
και δεν προσέχει στην αυλή
που ανθίζει ένα γεράνι.

Της φυλακής μου εσύ
είσαι ο φρουρός,
ποιος είναι ελεύθερος
και ποιος εντός.

Ποιος ζει κατάδικος,
ποιος ψάχνει φως,
της φυλακής μου εσύ
είσαι ο φρουρός.

Απ’ το παράθυρό μου δες
ψηλά ένα σπουργίτι
μαζί του είμαι ελεύθερος,
πετώ μακριά απ’ τη φρίκη.

«Κάποτε θα’ χεις βγει από δω»,
μου είπες δήθεν αστεία
«μα για τον δεσμοφύλακα
ισόβια είν’ η θητεία».

Της φυλακής μου εσύ
είσαι ο φρουρός,
ποιος είναι ελεύθερος
και ποιος εντός.

Ποιος ζει κατάδικος
ποιος ψάχνει φως
της φυλακής μου εσύ
είσαι ο φρουρός ;