Έγινες όμορφη πολύ,
τόσο που μοιάζεις με κουκλί,
και σε πειράζουνε,
γι’ αυτό σε βγάζω τις νυχτιές,
μακριά απ’ του κόσμου τις ματιές,
που σε ματιάζουνε.

Προσέχω, μάτι να μη σε πιάσει,
προσέχω πάντα, όπου βρεθείς,
κανένας, φως μου, μη σε θαυμάσει
κι απ’ τη ματιά του μην βασκαθείς.

Εχθρό μου κάνω τον κάθε φίλο
γιατί είσαι πλάσμα προκλητικό,
κι όπου περνάμε, χτυπάω ξύλο
μήπως, γλυκιά μου, πάθεις κακό,
κι όπου περνάμε, χτυπάω ξύλο
μήπως, γλυκιά μου, πάθεις κακό.