Πού να πω τα βάσανά μου
πού να παραπονεθώ ,
μόνος μες στη συμφορά μου,
κλαίω και παραμιλώ.

Δίχως φίλους δίχως μάνα και πατέρα
δεν εγνώρισα άσπρη μέρα,
όπου έδωσα αγάπη
με πληρώσανε με δάκρυ.

Πού να πω τα βάσανά μου,
σε ποιον να παραπονεθώ.

Το παράπονο με πνίγει
και την τύχη μου ρωτώ,
άραγε άλλος
να πονάει όπως εγώ;

Δίχως φίλους δίχως μάνα και πατέρα ,
μες στους δρόμους θα πεθάνω κάποια μέρα,
όπου έδωσα αγάπη
με πληρώσανε με δάκρυ.

Πού να πω τα βάσανά μου
σε ποιον να παραπονεθώ,
που να παραπονεθώ,
σε ποιον να παραπονεθώ.