Κάπου σε έχω ξαναδεί
πριν από χρόνια
σαν ήμουν παιδί
μα δε θυμάμαι πια να πω
αν στ’ αλήθεια
ποτέ ήσουν εδώ
ή αν τάχα σ’ έβαλε ο νους
μεσ’ σε κρυψώνες
σε κήπους σκοτεινούς
τη μια εδώ, την άλλη εκεί
κι εγώ στη μέση
μετράω απ’ την αρχή

φτου και βγαίνω

Έξω στου κόσμου τ’ ανοιχτά
σου έχουν μάθει
με κόλπα φτηνά
πώς να σκεπάζεις τις πληγές
πώς να ξεχνάς
τι ψέματα να λες
μα εκεί στα δάση τα πυκνά
κάτι σαλεύει
μέσα στα κλαδιά
βαριά ανασαίνοντας ξυπνά
να κατεβεί
ξανά στα πεδινά

φτου και βγαίνω