Κοροϊδεύεις τον καιρό
μα τα πόδια σου τρέχουν από πίσω του
κυνηγάς τον ουρανό
γιατί κάποτε σου τάξανε τ’ αστέρια του
κι όταν νομίζεις πως έχεις πιάσει την καλή
κάνεις την παλαβή
κι έπειτα αράζεις λες πως όλα είναι σωστά
στό `χαν πει από παλιά

Είσαι μόνος σου αλλά
πάντα κοιτάζεις και τη θετική πλευρά
να περνάς εσύ καλά
κι άσε να ψάχνουν οι άλλοι δρόμους στα τυφλά
κι όταν το νιώθεις πως έχεις χάσει τα φτερά
τρέχεις πίσω στη μαμά
κι όλο γκρινιάζεις γιατί σού `κατσε στραβά
στό `χαν πει από παλιά

Είναι η μέρα σκοτεινή
απ’ τα σύννεφα πέφτεις τώρα και χτυπάς
είναι η έκπτωση ακριβή
τη ζωή σου στη βιτρίνα όταν κοιτάς
σκάβουν τα λόγια σου μια τρύπα στο νερό
παραπατάς μεσ’ το κενό
κι έτσι σωπαίνεις λες πως είναι πια αργά
στό `χαν πει από παλιά