Πέτρος Κυριακός: Αχ, σήμερα η μέρα μου πήγε χαμένη. Να μη βρω καμιά μισότρελη να της φάω τη γαζέτα; Κατά φωνή. Αδερφάκι, αν δεν βαρέσεις κλάξον θα γίνει σύγκρουση.
Νίτσα Λαζαρίδου: Κύριε, κύριε! Έχασα την τσάντα μου. Μήπως θέλετε να ψάξουμε μαζί να τη βρούμε;
ΠΚ: Δεν βαριέσαι, ψάχνω και μόνος μου. Μα για βάστα, αφού την βαστάς στο χέρι.
ΝΛ: Τι αφηρημένη που είμαι…!
ΠΚ: Ώχου, μου φαίνεται πως θα την κάνω ψώνιο την αφηρημένη.
ΝΛ: Ξέρεις πως μ'αρέσεις;
ΠΚ: Μωρέ δε σου τα `λεγα `γώ; Ώχου, πάλι θα ρίξω τη ζαριά μου.
ΝΛ: Αχ, μου φαίνεται πως αρχίζω να σ'αγαπώ.
ΠΚ: Αχ κι εγώ σ'αγαπώ, αλλά:

Αφού μου λες πως μ'αγαπάς κι έχεις για `με καμάρι,
δώσε μου δέκα τάλαρα, ωωωχ, να πάω να παίξω ζάρι.

Αχ, Παναγιά μου τι τρομάρες βοήθα με να `ρθούνε εξάρες,
τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να τη φουμάρω.

- Αχ, Παναγίτσα μου, αν είχε Ακρόπολη η Αμερική, θα `μενα εκεί πέρα.

Τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να τη φουμάρω.

Ή πλέρωσε μου τα φιλιά να πάψω το γινάτι,
ή δώσ’ μου την καρδούλα σου, ωωωχ, ρε σπλάχνο αμανάτι.

Αχ, Παναγιά μου τι τρομάρες βοήθα με να `ρθούνε εξάρες,
τη γαζέτα να τους πάρω με χασίς να τη φουμάρω.

- Ώχου, Παναγίτσα μου!

Τη γαζέτα να τους πάρω και χασίς να τη φουμάρω.

- Ώπα! Ου! Γεια σου!