Γιατί μ’ αφήνεις να ρίχνω
χάρτινες βαρκούλες μέσ’ στα κύματα,
να κλείνω στα μπουκάλια τα μηνύματα,
γιατί μ’ αφήνεις να γράφω λέξεις
με κραγιόν και με το αίμα μου,
να λέω αλήθεια, της καρδιάς το κάθε ψέμα μου,
γιατί μ’ αφήνεις.

Έλα για μια νύχτα μόνο, ράγισε το χρόνο
κι έλα, έλα μέχρι το πρωί,
έλα για μια νύχτα μόνο, ράγισε το χρόνο
κι έλα, έλα, δώσ’ μου τη ζωή.

Γιατί μ’ αφήνεις να στέλνω
σήματα στου πόνου τη συχνότητα,
να ψάχνω της καρδιάς μου την ταυτότητα,
γιατί μ’ αφήνεις, σε τόσες σκέψεις,
κάθε νύχτα να βυθίζομαι
και μέσ’ στη δίνη της σιωπής να στροβιλίζομαι,
γιατί μ’ αφήνεις.

Έλα για μια νύχτα μόνο, ράγισε το χρόνο
κι έλα, έλα μέχρι το πρωί,
έλα για μια νύχτα μόνο, ράγισε το χρόνο
κι έλα, έλα, δώσ’ μου τη ζωή.