Ποτάμια πέρασα θολά
δεν είχα όνειρα πολλά
μα ένα θυμό αντάρτη
για μια κουβέντα σκάρτη.

Κι όλοι ρωτούσανε γιατί
για το μεγάλο το αντί
για τη μεγάλη πλάνη
ψυχή μου νάνι νάνι κι ο ύπνος δε σε πιάνει.

Και μες στην τρέλα του μυαλού
γύρευα μέσα μου το αλλού
την άλλη μου πατρίδα
σε ξένη γη την είδα.

Κι όλοι ρωτούσανε γιατί
για το μεγάλο το αντί
για τη μεγάλη πλάνη
ψυχή μου νάνι νάνι κι ο ύπνος δε σε πιάνει.

Παιδί μιας μοίρας αλληνής
της πόρτας λεν της διπλανής
που μάζευα φεγγάρια
και τα `παιζα στα ζάρια

Κι όλοι ρωτούσανε γιατί
για το μεγάλο το αντί
για τη μεγάλη πλάνη
ψυχή μου νάνι νάνι που ύπνος δε σε πιάνει.