Μια φορά
Μακριά
πέρα εκεί
στο πρωί
πού ή αυγή
τα νερά
προσκυνά
με τον ήλιο

Το πουλί τής αυγής, το νερό του θα πιει
θ’ απαγγείλει τον ύμνο τής μέρας
Το πουλί τής αυγής, σαν πνοή προσευχής
θ’ αναγγείλει στον κόσμο τη μέρα

Μια ματιά
σαν σκιά
που θα `ρθεί
στην ψυχή
σαν δροσιά
την φωτιά
του καημού
να παγώσει

Τής ελπίδας φωνή, της πηγής η βοή
ξημερώνει γλυκά καλημέρα
Τής ελπίδας φωνή, της καρδιάς μουσική
τα όνειρά μας ενώνει ολημέρα