Μόνος κι αυτό το βράδυ
σαν Βαραββάς, σαν ένας άπιστος Θωμάς,
δίχως φιλί και χάδι
σαν μια βαρκούλα χωρίς κουπιά που πάει στο πουθενά.

Μόνος κι αυτή τη μέρα
σαν ορφανό, σαν εργοστάσιο κλειστό,
με κρύα τσιμινιέρα
σαν το Χριστό να με σταυρώνουν κάθε δειλινό.

Θέλω μια φωτιά ν’ ανάψω
και στον ουρανό τα σύννεφα να κάψω.
Μ’ ένα άφιλτρο στο στόμα
ένα ζεϊμπέκικο προφταίνω ακόμα.

Μόνος χωρίς ελπίδα
σαν ναυαγός, σαν ένας άσωτος υιός,
δίχως μια ηλιαχτίδα
σαν το φονιά να με δικάζει όλη η γειτονιά.

Μόνος άλλη μια νύχτα
σαν το ληστή, σαν ένα αδέσποτο σκυλί,
δίχως μια καληνύχτα
χωρίς Θεό βουλιάζω σε βαθύ ωκεανό.