Απλό και ήσυχο είναι, απόψε,
το τραγούδι τ’ ουρανού που μου σκορπίζει.
Πώς σκίζει του Κελιού μου τη στέγη
του σκοτεινού και το γιομίζει!

Απλό και ήσυχο
και το τραγούδι της Νυχτιάς που απόψε ρέει·
ρυθμίζει τον παλμό του με τον παλμό μου,
της Φωτιάς μαζί της κλαίει.

Απλά και ήσυχα, και έξω
ο αγέρας τραγουδεί ωσάν τον ερημίτη!
Απλά και ήσυχα και η καρδιά μου
νοσταλγεί κάποια της σκήτη!

Απλό και ήσυχο είναι, απόψε,
το τραγούδι τ’ ουρανού που μου σκορπίζει.
Απλές και ήσυχες είναι η κουβέντες του Κελιού
που λέω, το Σπίτι, μου θυμίζει!