Στην πρώτη μπόρα έφυγες
και μ’ άφησες μονάχο
κι έκανα πέτρα την καρδιά
και την ψυχή μου βράχο.

Χίλια τραγούδια σου `γραψα
πίσω για να γυρίσεις
και σου `στρωσα χρυσό χαλί
πάνω να περπατήσεις.

Άλλαξαν τα τραγούδια μου
για σένα δε μιλάνε,
μιλάνε για τα σύννεφα
που έρχονται και πάνε.

Μιλάνε για τα όνειρα
που στέκουν ανθισμένα,
που μπόρεσαν και άνθισαν
σε βράχια ρημαγμένα.