Ίσως να φταίω, ίσως να φταις,
μπορεί να κλάψω, μπορεί και να κλαις.
Ό,τι απομένει θα το πετάξω,
το παρελθόν θα κάψω.

Υπομονή που τελειώνει γίνεται, φως μου, καημός,
και τη ζωή μας πληγώνει η προσμονή δυστυχώς
μέρα καλή πως θα ’ρχότανε κι όμως
μας νίκησε ο χρόνος.

Κοίτα τι μένει από τη φωτιά,
μες στον καπνό της θολώνει η ματιά.
Τώρα αλλάξαμε και θα θρηνήσω,
το παρελθόν θα σβήσω.