Εγώ την Πελοπόννησο τη λέω Ατλαντίδα
μια φορά σ’ αγάπησα μα δε σε ξαναείδα.

Όταν φυσάει ο βοριάς εμένα καίει ο λίβας
στη Ρώμη η καρδούλα σου και `γω στην πόρτα Αννίβας.

Με μια βαρκούλα χάρτινη
περνώ τον Κάβο Ντόρο
άλλοι με λένε ναυαγό
κι άλλοι θαλασσοπόρο.

Εγώ βρήκα στα μάτια σου όλη την οικουμένη
Ιθάκη η αγάπη σου μα η καρδιά σου ξένη.

Μες στη βροχούλα καίγομαι και μες στο κρύο λιώνω
όλο κοντά σου έρχομαι κι όλο το μετανιώνω.

Με μια βαρκούλα χάρτινη
περνώ τον Κάβο Ντόρο
άλλοι με λένε ναυαγό
κι άλλοι θαλασσοπόρο.