Κάτω στο Μοναστηράκι και στις ράγες του μετρό
αν κατέβεις θα τον έβρεις τον αρχαίο Ηριδανό.

Κάτω στο Μοναστηράκι και σε τούνελ σκοτεινό
έχουνε φυλακισμένο τον αρχαίο ποταμό.

Δεν τον σταματούν τα τραίνα τα ατσάλινα θεριά
ρέει αυτός όπως και πρώτα στην κοιλάδα την παλιά.

Μες στους είκοσι αιώνες βάρβαροι κατακτηταί
τα αγιασμένα ύδατα του δεν πειράξανε ποτέ.

Τώρα όμως τα δικά του του Σωκράτη τα παιδιά
τον βρωμίζουν, τον παιδεύουν και του φέρονται σκληρά.

Ένα βράδυ όμως στην Πλάκα στην Ακρόπολη κοντά
θα μαζέψω παλληκάρια που αγαπάνε τα νερά.

Θα μαζέψω τις νεράιδες απ’ τις κρήνες τις παλιές
θα μαζέψω και τις κόρες του Ερεχθείου τις ξωθιές.

Τα αδέρφια του τα δύο το μεγάλο Κηφισό
θα τον κρύψω στο Θησείο πλάι-πλάι στο Ιλισό.
Τα πηγάδια τα αρχαία που τα σφάλισαν κι αυτά
θα ξυπνήσω να κατέβουν στην αρχαία αγορά.

Στους θεούς θα θυσιάσω του Ολύμπου τους παλιούς
άγιους θα προσκυνήσω ορθοδόξους χριστιανούς.

Παναγιά η υπερμάχος και η Παλλάδα Αθηνά
στην Ακρόπολη θα φτιάξουν σχέδια στρατηγικά.

Και ο Διόνυσος θα φέρει την παρέα των τρελών
Σάτυροι την απαρτίζουν και κοπάδια Σειλλινών.

Όταν όλοι θα κρυφτούνε στα σημεία τα μυστικά
όταν όλοι ορκιστούνε μες της Στύγας τα νερά
επανάσταση θα κάνω και εξέγερση τρανή
το ποτάμι να γλιτώσω απ’ τη τύχη τη φρικτή .

Σήκω σήκω ποταμέ μου απ’ τη κοίτη την παλιά
τσάκισε τις αλυσίδες κέρδισε τη λευτεριά.

Σήκω σήκω Ηριδανέ μου εξεγέρσου ποταμέ
ήρθε η ώρα όμορφε μου τώρα-τώρα ή ποτέ.