Είπα πώς δε θα πιω ξανά
όμως και πάλι είμαι λιώμα
μα είσαι ντέρτι στη καρδιά
σφαίρα στου έρωτα το χρώμα.

Κάθε νύχτα που μου λείπεις νιώθω μοναξιά
έχω κόλλημα μαζί σου γύρισε ξανά.
Πίνω μήπως και ξεχάσω αλλά δεν μπορώ
είσαι εξάρτηση στο αίμα χώρια σου δεν ζω.
Κάθε νύχτα κάθε μέρα μες στη σκέψη του μυαλού
βουρκωμένα έχω μάτια και το βλέμμα ενός τρελού.

Το ντέρτι έγινε καημός
σαν σφαίρα με τρυπάει
κι όσο μου λείπεις δυστυχώς
το τραύμα θα πονάει.