Περπατάμε στη Λιοσίων αργά , τα στενά της σαν παλιά μυστικά.
Οι ταμπέλες τα κλειστά μαγαζιά , δεν αλλάζει αυτού του κόσμου η γωνία.

Τα όνειρά μας είναι σπίτια παλιά , στα υπόγεια παίζουν γυμνά παιδιά
με τραγούδια από την άκρη της γης , Αθηναίοι παλιάς και νέας κοπής.

Η Λιοσίων ξεχασμένη γερνά , μια γλυκιά γεροντοκόρη που όλο κλαίει στα κρυφά.
Δεν πεθαίνει όμως η ελπίδα για μας , δεν υπάρχει άλλη πατρίδα για μας!

Τα όνειρα μας είναι σπίτια παλιά , στις αυλές τους τρέχουν μικρά παιδιά
με τραγούδια από την άκρη της γης Αθηναίοι παλιάς και νέας κοπής.