Αλίκη, αυτός ο κόσμος δε σου ανήκει
για δες τον, παραείναι σοβαρός
Το γέλιο σου είναι σκέτη καταδίκη
να φύγεις όσο έμεινε καιρός.

Αλίκη, αυτός ο κόσμος δε σ’ ανήκει
στη Χώρα των Θαυμάτων σου να πας
Για δες πώς σε τραβάει απ’ το μανίκι
και δε σ’ αφήνει πια να μ’ αγαπάς.

Δε μου’ ρχονται πια άλλα παραμύθια
Δεν έχω άλλους μύθους να σου πω
Απόμεινε μονάχα μια αλήθεια
Κι εγώ να της ξεφύγω προσπαθώ.

Χίλιες φορές σου τα εξήγησα, Αλίκη,
και φαίνεται άλλες τόσες θα στα πω
Τα κύματά σου πλέουν σ’ άλλα μήκη
κι ειν’ όλο πιο σκληρό να σ’ αγαπώ