Κάτω στο σταθμό Λαρίσης
αχ θεέ μου αναμνήσεις
με το δάκρυ θα πνιγώ.
Ένα βράδυ πικραμένο
πήρες βιαστικά το τραίνο
κι έμεινα μόνος εγώ.

Έτσι μάτια μου συμβαίνει
και δε σε κατηγορώ,
ένας φεύγει ένας μένει
κι ένας κλαίει για τους δυο.

Κάτω στο σταθμό Λαρίσης
ήτανε γραφτό να σβήσεις
μιαν αγάπη δυνατή.
Τώρα πια κι αν σε λατρεύω
σε αγάπη δεν πιστεύω
αφού έσβησε αυτή.

Έτσι μάτια μου συμβαίνει
και δε σε κατηγορώ
ένας φεύγει ένας μένει
κι ένας κλαίει για τους δυο.