(Της Φαντασίας τα Άτομα…
με νέες φανταστικές φωνές…
διεγείρουν τη φαντασία των Ατόμων του Ονείρου…

Μες απ’ τα Άτομα…
αρχίζουν φωνές φανταστικές… στον Κόσμο των Ονείρων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Νοιώθουμε…
μέσα μας βαθειά…
από τους πυρήνες μας…
να ξυπνάμε…

(Ο Πυρήνας…
με ήχους σιωπής-αφύπνισης…
αρχίζει να συνοδεύει τις φωνές των Ατόμων…)

Η αίσθηση είναι φανταστική…

Μες σε Κομήτες…

Μαζί τους ταξιδεύουμε…

Σε απέραντο σκοτεινό Χάος…

(Φωνές Ατόμων της Φαντασίας…
διαπερνούν όλους τους ορατούς και αόρατους κόσμους…)

Της Φαντασίας Άτομα!...
Εμείς!...

Σε κόσμους φανταστικούς…
τα Άτομα του Ονείρου…
οδηγούμε…

(Οι φωνές των Ατόμων του Ονείρου…
με φαντασία και μνήμες πολύ παλιές…
σε σκοτεινό διαστημικό Χάος ταξιδεύουν…)

Πάγο!... Σκόνη!... Νερό!...
Μέταλλα!...
Στην ύπαρξή μας νιώθουμε…

Ενώ…
μακριά από φωτεινά σημεία…
ταξιδεύουμε…

Ελεύθερα!...

Χωρίς μαγνητικά δεσμά!...

Όπως…

αιώνια γύρω τους γυρνούν…

κάποιοι Πλανήτες…

(Νέες φωνές…
φθάνουν στον Κεντρικό Ήλιο του Σύμπαντος…
από τον Κόσμο των Ονείρων…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Μες στο ελεύθερο ταξίδι μας…
κάποιος Πλανήτης μακρινός…
μας έλκει…

Με φοβερή ταχύτητα… φθάνουμε σ’ αυτόν…

Στην επιφάνειά του…
διαλυόμαστε…

Σκόνη γινόμαστε…

Μες στου Πλανήτη την σκόνη…

(Ο Πυρήνας…
συνεχίζει να συνοδεύει τις φωνές… με τραγικούς ήχους…

Φωνές… μες απ’ τα όνειρα ακούγονται…
των ορατών και αόρατων κόσμων…)

Όνειρα κόσμων!...
Άπειρα!...
Εμείς!...

Σκόνης σύννεφο…
απέραντο…
απλώθηκε στα όνειρά μας…

Σκόνης ομίχλη…
έσβησε συναισθήματα…
στους ονειρικούς μας κόσμους…

(Μες στου Ονείρου τα Άτομα…
κάποια από αυτά… αισθάνονται… φωνές μνήμης βαθειάς…
από μέσα τους ν’ αρχίζουν…

Μνήμης φωνές… αναζήτησης…
κάποιου χαμένου στο παρελθόν… Πλανήτη…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Κάποια από `μας…

Μες στους πυρήνες τους…
πολύ βαθειά…
εικόνες αμυδρές…
από πολύ παλιά…
μέσα τους νιώθουν να ζούνε…

Αυτό…
αισθανόμαστε όλα τα Άτομα…
διαισθητικά…

Αφού…
η Φωνή της Αλήθειας…
με άπειρες φωνές ακούγεται να λέει…
«Όλα είμαστε Ένα!...»

(Τα Άτομα…
που νιώθουν στους πυρήνες τους… τις αμυδρές εικόνες…
όλα μαζί αρχίζουν να τραγουδάνε…)

Κάποια…
απ’ τα άπειρα Άτομα…

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Εικόνες…
μέσα μας ξυπνούν…

Εικόνες… πολύ αμυδρές…
από το παρελθόν ενός Πλανήτη…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Επιστροφή στην Νέα Γη» - 2013)