(Νέες φωνές αρχίζουν να ακούγονται…
στον Κόσμο των Ονείρων…)

Της Φαντασίας Άτομα!...
Εμείς!...

Τη φαντασία Ατόμων…
σε άλλους κόσμους…
οδηγούμε…

(Σε Χάος σκοτεινό…
ένα αστρικό νεφέλωμα…
μες από σκόνη… αέρια… αρχίζει να γεννιέται…

Φωνές… αρχίζουν να ταξιδεύουν μέσα του…
Φωνές… κάποιων Ατόμων του Ονείρου…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

(Ο Πυρήνας…
«ακούει» τις φωνές… της Φαντασίας και της Μνήμης…

Με τους πυρηνικούς του ήχους…
την φαντασία και τη μνήμη τους… αρχίζει να συνοδεύει…)

Μέσα…
σε σύννεφο απέραντο…
αιθέρια νιώθουμε την ύπαρξή μας…

Ή…
φαντασίας όνειρο είν’ αυτό…
ή…
μνήμες πολύ παλιές…
σε σκοτεινό Χάος παίρνουνε μορφή…

Μνήμες φανταστικές…
γεννιούνται…

(Της Φαντασίας και της Μνήμης το νεφέλωμα…
μες από φαντασία και μνήμη… έχει γεννηθεί…

Φωνές… απλώνονται…
σε όλο τον Κόσμο των Ονείρων…)

Όνειρα…
ορατών και αόρατων κόσμων!...
Εμείς!...

Μια νεφελώδης αίσθηση…
την ύπαρξή μας…
διαπέρασε…

Μια αίσθηση… που γέννησαν…
φανταστικές φωνές…
Ατόμων…
στα όνειρά μας μέσα…

(Νέες φωνές…
Φωνές Ατόμων φθάνουν…

Με αίσθηση βαρυτική… φαντασίας και μνήμης παλιάς…
αντηχούν στα βάθη του Πυρήνα…)

Αμέτρητα Άτομα!...
Εμείς!...

Μες σε κατάρρευση βαρύτητας…
της ύπαρξής μας…
νοιώθουμε να πυκνώνουμε…
αέρια εμείς και σκόνη…

(Ο Πυρήνας…
συνεχίζει να συνοδεύει με ήχους έντονους… βαρυτικούς…
τις φωνές των Ατόμων…)

Το Χάος ανάμεσά μας…
γίνεται μικρό…

Οι υπάρξεις μας…
αρχίζουν να πυκνώνουν…

(Φωνές… αρχίζουν να ακούγονται από άπειρα όνειρα…

Φωνές… για τις απόμακρες φωνές των Ατόμων…)

Όνειρα…
ορατών και αόρατων κόσμων!...
Εμείς!...

Φωνές ακούμε απόμακρες…
φωνές Ατόμων…

Μες στην βαρύτητά τους…
λεν'…
πυκνώνουνε…
αέρια και σκόνη…

(Φωνές ακούγονται απόμακρες…

Φωνές φανταστικές… από τα Άτομα της Φαντασίας…)

Της Φαντασίας Άτομα!...
Εμείς!...

Στης φαντασίας τους κόσμους…
τα Άτομα του Ονείρου…
οδηγούμε…

(Νέες φωνές ακούγονται…
Φωνές… από τα Άτομα της Μνήμης…)

Της Μνήμης Άτομα!...
Εμείς!...

Μες από `μας…
οι μνήμες των Ατόμων…
ό,τι έζησαν θυμούνται…

(Του Ονείρου τα Άτομα…
συνεχίζουν την βαρυτική τους σύμπτυξη…
ενώ άλλα… απόμακρα… ελεύθερα στο Χάος τριγυρνάνε…

Φωνές… έκρηξης μνήμης…
μες απ’ το άπειρο… συμπυκνωμένο πλήθος των Ατόμων…
στο σκοτεινό διάστημα ταξιδεύουν…)

Άτομα Υδρογόνου!...
Εμείς!...

Μ’ ένα Πρωτόνιο
μόνο
στον πυρήνα…

κι ένα Ηλεκτρόνιο…
μόνο
να γυρίζει γύρω του…

έκρηξη μνήμης φοβερής…
βαθειά…
μες στον πυρήνα ζούμε…

(Οι φωνές σβήνουν…
μαζί με τους ήχους συνοδείας του Πυρήνα…

Σιωπή απλώνεται παντού…

Απόλυτη σιωπή…

Γεννημένη… από της Σιωπής τα Άτομα… μες στον Πυρήνα…)

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Επιστροφή στην Νέα Γη» - 2013)