(Σ’ έναν Πλανήτη…
πρωτόγονα όντα ακούνε από ψηλά...
μια αιωρούμενη μελωδία… μουσικής ελλειπτικής τροχιάς…
για την ελλειπτική πορεία του Πλανήτη...)

Οι παγωμένες μας φωνές...
μες στο κατάλευκο τοπίο...
ταξιδεύουν...

Μια αίσθηση άλλη διαπερνά...
την ύπαρξή μας...
υγρή παίρνοντας μορφή... το παγωμένο στοιχείο...

Το υγρό στοιχείο...
ταξιδεύοντας ελεύθερο...
σκορπάει ζωή... σε νεκρά μέρη...

Πυκνό στοιχείο και υγρό...
ζούνε αρμονικά...
σε μια ιδανική ισορροπία...

Το τοπίο αλλάζει...
γίνεται πιο φωτεινό...
ενώ πλησιάζουμε στον Ήλιο...

Το ταξίδι...
έφθασε στο τέλος του...

Νέο ταξίδι...
απόμακρο...
από τον Ήλιο αρχίζει...

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Η Μουσική του Σύμπαντος» - 2009)