(Το Διαστημικό Κενό... είναι... σε αιώνια ηρεμία...)

Διαστημικό Κενό…
Εγώ!...

Η αιώνια ηρεμία μου...
είχε χαθεί...
άπειρους... κοσμικούς αιώνες...

Φωτιές... Νερά...
Αέρια... Σκόνη...
τάραζαν την γαλήνη μου...

Αιώνες... τώρα...
απέραντη ηρεμία...
είναι απλωμένη παντού...
σε όλη την ύπαρξή μου...

Σιωπή... παντοτινή...
για άπειρους... κοσμικούς αιώνες...

(...Νέα Μεγάλη Έκρηξη ακολουθεί…)

Διαστημικό Κενό…
Εγώ!...

Μες…
απ’ την αναστάτωση…
αυτή…
την φοβερή…

η
ταραχή…
γεννιέται… μέσα μου…

ενώ…
η αιώνια ηρεμία μου…
πεθαίνει…

Μες
στο απέραντο…
κενό μου…

Άπειρα… νιώθω… Άτομα…

Ανήσυχα…
την ύπαρξή μου…
διαπερνούν…

Την συγκλονίζουν…

Μια ταραχή… Αιώνια…
μέσα μου… έχει γεννηθεί…

Ανησυχίας…
Άπειρα… Άτομα…

Με αρμονικές
και
εκρηκτικές κινήσεις…
την ηρεμία μου…
μες στις κινήσεις τους…
σκορπούν…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Σκοτεινή Ύλη – Σκοτεινή Ενέργεια» - 2012)