(...Από την Νέα Μεγάλη Έκρηξη…
της Σκοτεινής Ύλης… τα άπειρα…
απειροελάχιστα… σωματίδια…
αρχίζουν μέσα τους… αντίδρασης τραγούδι… σκοτεινό…)

Της Σκοτεινής… Ύλης… Σωματίδια…
Εμείς…

Νέα…
Μεγάλη Έκρηξη…

Φοβερή…

Την ύπαρξή μας…
τράνταξε…

Μετά…
από κοσμικούς αιώνες…
ηρεμίας…

Σκοτεινή… Ύλη…
Εγώ…

Την Ορατή Ύλη…
γύρω μου…
αισθάνομαι…

Όνομα έχω… Σκοτεινό…

Από της Ορατής Ύλης…
όντα θνητά…

Από εφήμερες…
της Ορατής Ύλης…
υπάρξεις…

(Η Σκοτεινή Ενέργεια…
νοιώθει… γύρω απ’ την αόρατη ύπαρξή της…
τα άπειρα στοιχεία… ενός άλλου κόσμου…
της Ορατής Ύλης…)

Η
Σκοτεινή μου
Φύση…

μέσα μου… ταράχτηκε…

Γύρω μου…
φανταστικά… άπειρα…
απειροελάχιστα… σημάδια…

Την ύπαρξή τους…
άρχισα…
τριγύρω μου… να νιώθω…

Της
Σκοτεινής Ύλης…
Ενέργεια Σκοτεινή…
Εγώ…

Ο Άυλος της… Κόσμος είμαι…

Ύλη…
παράξενη…

Νοιώθω… ν’ απλώνεται…
παντού…
σ’ όλη την ύπαρξή μου…

Ύλη…
Πολύ παλιά…
Που μες στην μνήμη μου κοιμάται…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Σκοτεινή Ύλη – Σκοτεινή Ενέργεια» - 2012)