(Οι Γαλαξίες…
μετά από άπειρους κοσμικούς αιώνες ταξιδιού…
στον Κόσμο των Ονείρων έχουν χαθεί…
Μες απ’ τον Κόσμο των Ονείρων… φωνές ονειρικές αρχίζουν…)

Φωνές Ονείρων!...
Εμείς!...

Στην ύπαρξή μας νιώθουμε…
φωτιές… αέρια… βράχοι… σκόνη…
έχουν σβήσει…

Ονειρική πήραν μορφή…

Στον Κόσμο των Ονείρων…

βαθειά…

μέσα του… έχουν χαθεί…

Σε άπειρα…

όνειρα άλλων κόσμων…

(Φωνές ακούγονται άπειρες…
Φωνές Ονείρων… άλλων κόσμων…)

Κόσμοι Αμέτρητοι!...
Εμείς!...

Όταν η ύπαρξή μας…
στους άλλους κόσμους…
χάνεται…

μια άλλη αίσθηση…
απόκοσμη…
γεννιέται μέσα μας…

Αίσθηση… ονειρική…

Ενώ χανόμαστε…

στον Κόσμο των Ονείρων…

(Οι φωνές… φθάνουν διαισθητικά… σε άπειρα Άτομα…
Άτομα… της ορατής Ύλης… με ονειρική μορφή…
που έχουν χαθεί… στον Κόσμο των Ονείρων…
Ονειρικές… ακούγονται οι φωνές τους…)

Ονείρου Άτομα!...
Εμείς!...

Φωνές ακούσαμε…

Απόκοσμες… Αμυδρές….

Γι’ αέρια… βράχους… φωτιές… σκόνη…

Που χάθηκαν…
στον Κόσμο των Ονείρων!...

Εμείς!...
Σκόνη… φωτιές… βράχοι… αέρια…
ήμασταν…

Σαν όνειρο…
πριν σβήσουμε…
στον Κόσμο των Ονείρων…

(Τα Άτομα…
άκουσαν ανεπαίσθητα… των Οντοτήτων τις φωνές…
και τους νοσταλγικούς ήχους του Πυρήνα…
Μνήμες παλιές…
σαν καταιγίδα ονειρική… την ύπαρξή τους αφυπνίζουν…)

Ήχοι παλιοί!… Πολύ παλιοί!…
Σαν καταιγίδα…
την ύπαρξή μας συγκλονίζουν…

Μέσα…
βαθειά μας φθάνουν…
με αίσθηση ονειρική…

Αν όνειρο είναι…
σαν όνειρο ας χαθούν…
στον Κόσμο των Ονείρων…

* * *

(Από το έργο του Θεόδωρου Γκλαβέρη,
«Τα Όνειρα των Κόσμων» - 2013)