Δε θέλω να’ χω απαιτήσεις
ούτε και να καταπιέζω
χαρά στις γκόμενες πού φτάσαν’ τα τριάντα
και θέλουν να προλάβουν αναμνήσεις
προτού να πιάσουν τα σαράντα
για να παινεύονται.

Δε θέλω να `μαι αναρχικός
αριστερός δεξιός κεντρώος
δώρο χαράς κ’ αυτό στις μαύρες θηλυκές
οργανωμένες παρατάξεις άνευ λόγου
πού άνδρες δούλους ονειρεύονται
για να παιδεύονται.

Δε θέλω περιττές εκπλήξεις
γεροντισμούς ανώριμων ανθρώπων
πού μου φορτώνουν κάθε χρόνο νέες κρίσεις
με τα χρονάκια πού περνούν έτσι κ’ αλλιώς
ασπρίζοντας τις τρίχες των μαλλιών τους
μπα σε καλό τους.

Θέλω την ησυχία μου μονάχα
τής μοναξιάς μου την χαρά
ξέρω καλά πώς θα `ρθουν και σαράντα
κ’ άλλα πολλά άσπρα μαλλιά
μα αυτό πού ανεξίτηλο
θα μείνει τελικά
ειν’ ή αγάπη μου πού νιώθω ιδιότροπα για σένα
κ’ ας δεν υπάρχεις πια.